şübhə

is. <ər.> Bir şeyin gerçəkliyinə xatircəm olmama, bir şeyin həqiqətə uyğun ola biləcəyi haqqında fikir, güman, şəkk, tərəddüd. <Nüşabə:> Sənə qəlbimdə bir iman varıdı; Könlümü şübhə, tərəddüd sarıdı. A. Ş.. Məlun şübhə Məmmədbağıra rahatlıq vermirdi. S. H.. Məşədi Şərifin ürəyi sakit olmur, şübhə, narahatlıq, təşviş onun yaxasından əl çəkmirdi. Ə. Vəl.. Şübhə doğurmaq (oyandırmaq) – şübhələndirmək, şübhəyə səbəb olmaq. . . Qızın yaxşı geyimi məndə şübhə oyandırdı. M. S. O.. . . Leylək özünü düzəltməyə, izafi şübhə doğurmamağa, ağasının müqabilində gözükölgəli olmamağa çalışırdı. S. R.. Şübhə etmək – bir şeyin gerçəkliyinə tam inanmamaq, xatircəm olmamaq, arxayın olmamaq. Xəbərin düzlüyünə şübhə edirəm. Şübhə etməmək (eləməmək) – inanmaq, xatircəm olmaq, arxayın olmaq. Anam buna razı oldu, çünki ondan ayrılmayacağıma şübhə etmirdi. S. S. A.. Tahir Lətifənin aydın baxışlarındakı səmimiyyətə qətiyyən şübhə eləmirdi. M. Hüs.. Şübhədən çıxartmaq – inandırmaq, şübhə yeri qoymamaq. Bir neçə gündən sonra görürsünüz varislər şübhədən çıxmaq üçün özləri gəlib azdan-çoxdan məşədiyə verib halallıq alırlar. Ə. H.. Şübhəyə düşmək – şübhələnmək, şübhə əmələ gəlmək. <Axund:> Amma indi ki siz deyirsiniz, <Səriyyə> razı deyil, ərz olsun, mən də şübhəyə düşdüm. C. C.. Şübhəyə salmaq – şübhə doğurmaq, şübhələndirmək. <Nigar:> Koroğlu, bu qızın sözü məni şübhəyə salıb. «Koroğlu». Heç şübhə yoxdur ki. . . – şübhəsiz, inanın, həqiqətən, gerçəkdən, yəqin. Heç şübhə yoxdur ki, <qız> vəliəhdi sevdiyini demək istəyirdi, lakin buna cəsarət etmirdi. M. S. O.. <Xəyyam:> Varlığım bir heçə bənzər mübhəm; Heç var olmaz, buna yoxdur şübhəm. H. C..